PULVEREA Volutatio

PULVEREA Volutatio

apud Tertullian. de Pallio, c. 4. Studia palaestrae male senescentia et laborantia et lutea unctio et pulverea volutatio, et arida saginatio etc. terminus palaestrae. Postquam enim legitimô oleô uncti erant Palaestrici, alii lutô sese totos opplere solebant, alii pulvere sese aspergebant; quem utrumque modum hîc Tertullianus complexus est; luteam unctionem τὴν πήλωσιν, pulveream volutationem, τὴν κόνισιν vocans. Sic Luciano Γυμνασ. postquam deunctione hac dixit, pergit ad volutationem pulveream, verbis, quae Latine sic habent: Alii vero sub dio aulae idem faciunt, non quidem in luto, sed arenam hanc profundam e fossa eruentes contaminant se ipsos et pulvere aspergunt, gallorum gallinaceorum instar, ut minus lubrici sint in conflictibus, ut pote sabulo faciente, ut in sicco firmiores sint mutuae prehensiones. Post oleum nempe et ceroma, alii in luto, alii pulvere volutabantur, diversô utrique fine et respectu. Qui lutô sese inliniebant, id eâ ratione faciebant, ut lubricâ cute ansam non darent antagonistis, quâ prendi possent, aut teneri, ut λαβὴν scil. effugerent. Illi contra, qui pulveris tactu sese inspargebant, hoc captabant, ne manus laberentur in apprehendendo

Antagonistarum corporee. Firmiorem namque λαβην praebebat pulveris conspersio: Utrique tamen oleô prius vel ceromate ungebantur. Hinc Plut. in Sympos. palaestram tribus his constare scribit; pulvere, lutô et ceromate etc. Vide Salmas. ad loc. supra Lutea unctio, et infra in voce Pulvis.